Εθνικός Δρυμός Πάρνηθας

Ο Στέφανος μιλάει για την Πάρνηθα

Η Πάρνηθα βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της Αττικής, ή 36 χλμ. οδικώς από την Αθήνα και καταλαμβάνει έκταση 300.000 στρεμμάτων, στην οποία περιλαμβάνονται δεκάδες κορυφές, χαράδρες, ρεματιές και οροπέδια. Δασικώς υπάγεται στα Δασαρχεία Πάρνηθας και Καπανδριτίου και στη Δ/νση Δασών Ανατολικής Αττικής.
     Η Πάρνηθα έχει ενταχθεί στο Δίκτυο NATURA 2000, αποτελεί σημαντική περιοχή για τα πουλιά (SPA) και έχει ανακηρυχθεί τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Το 1961 ο μεγαλύτερος όγκος του βουνού, έκτασης 180.000 ανακηρύχτηκε Εθνικός Δρυμός (ιδρυτικό διάταγμα ΒΔ 644/1961). Για τη διαχείρισή του ιδρύθηκε το 2002 ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας. 
Ποικιλομορφία Ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό της Πάρνηθας είναι η μεγάλη ποικιλομορφία της. Από ανατολή σε δύση απλώνονται μακριές κορυφογραμμές που σχηματίζουν 16 κορυφές με υψόμετρο άνω των 1.000 μ, ενώ η υψηλότερη κορυφή είναι η Καραβόλα (1.413 μ).
Η Πάρνηθα αποτελείται από ιζηματογενή πετρώματα με κυριότερα τους σχιστόλιθους, τον ασβεστόλιθο και το φλύσχη. Η διάταξη των πετρωμάτων στην Πάρνηθα ευνοεί τη δημιουργία πολλών πηγών. Στα σημεία όπου συναντώνται ο ασβεστόλιθος (αφήνει το νερό να περνά από μέσα του) με τον σχιστόλιθο (δεν επιτρέπει στο νερό να περάσει), το νερό βγαίνει στην επιφάνεια με τη μορφή πηγής. Ποταμοί με συνεχή ροή δεν υπάρχουν στο βουνό, αλλά υπάρχουν πολλά εποχιακά ρέματα.
Χλωρίδα – Βλάστηση Η χλωρίδα της Πάρνηθας είναι μια από τις πιο πλούσιες της Ευρώπης αναφορικά με την έκταση που καταλαμβάνει. Στην Πάρνηθα συναντώνται περισσότερα από 1.100 είδη φυτών, από τα οποία τα 92 είναι ελληνικά ενδημικά (απαντώνται μόνο στον ελλαδικό χώρο), ενώ 3 από αυτά είναι ενδημικά της Πάρνηθας και απαντώνται μόνο στην Πάρνηθα και πουθενά αλλού στον κόσμο. 
     Η βλάστηση στην Πάρνηθα είναι αποτέλεσμα συνεπίδρασης πολλών παραγόντων και κυρίως της χλωρίδας, του κλίματος, της γεωμορφολογία, της γεωλογικής σύστασης, του εδάφους, αλλά και της ανθρώπινης επίδρασης. Στην Πάρνηθα διακρίνονται τρεις κύριες ζώνες βλάστησης, η ζώνη των αειφύλλων- πλατυφύλλων που εκτείνεται σε υψόμετρο 300-800 μ., η ζώνη της κεφαλληνιακής ελάτης που εκτείνεται σε υψόμετρο 800-1.400 μ. και η υπαλπική ζώνη, η οποία συναντάται στις υψηλές κορυφές του βουνού. Στις κοίτες των ρεμάτων επικρατεί η βλάστηση από πλατάνια, ιτιές, λεύκες, φράξους κλπ ενώ σε κάποιες περιοχές του βουνού υπάρχουν συστάδες από φυλλοβόλες δρύες. 
Πανίδα

Πολλά από τα ζώα που ζουν στην Πάρνηθα προστατεύονται από την ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία. Στην Πάρνηθα απαντώνται αμφίβια, χελώνες, σαύρες και φιδιών. Σημαντική είναι και η ορνιθοπανίδα της περιοχής. Ανάμεσα στα θηλαστικά που ζουν στην Πάρνηθα, το κόκκινο ελάφι και ο κρητικός αίγαγρος παρουσιάζουν τους σημαντικότερους πληθυσμούς. Το κόκκινο ελάφι είναι ο πρωταγωνιστής της πανίδας στον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας και έχουν μείνει μόλις δύο μεγάλοι πληθυσμοί του είδους αυτού στην χώρα μας, ένας στη Ροδόπη και ένας στην Πάρνηθα,


Η πυρκαγιά του 2007
Η πυρκαγιά της 28/6/2007 έκαψε στον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας 10.500 στρέμματα δάσους χαλεπίου πεύκης, 21.800 στρέμματα δάσους κεφαλληνιακής ελάτης και 3.976,2 στρέμματα δάσους αείφυλλων πλατύφυλλων. Κάηκαν επίσης 79,86 στρέμματα αγροτικών εκτάσεων. Καταστράφηκαν ολοσχερώς οι εγκαταστάσεις του εκτροφείου ελαφιών στη θέση Παλιοχώρι – Βιλιάνι, το δασικό φυτώριο στη θέση Αγ. Τριάδα, το υπό κατασκευήν κέντρο ενημέρωσης επισκεπτών στην Αγ. Τριάδα, το δασοφυλάκιο της Αγ. Τριάδας και 3 χώροι δασικής αναψυχής.

Η πρωτοφανής αυτή καταστροφή επίσπευσε την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος προστασίας του ορεινού όγκου Πάρνηθας (ΦΕΚ 336/24-07-2007), σύμφωνα με το οποίο καθορίστηκαν 16 ζώνες προστασίας μεταξύ των οποίων: η ζώνη Α1 (απόλυτης προστασίας), εντός της οποίας επιτρέπεται μόνο η διεξαγωγή επιστημονικών ερευνών και η επίσκεψη ειδικών επιστημόνων και του προσωπικού φύλαξης του Δρυμού, και η ζώνη Α2, επίσης απολύτου προστασίας, στην οποία όμως επιτρέπονται επιπλέον η υπαίθρια αναψυχή, η περιβαλλοντική εκπαίδευση και η διημέρευση του κοινού.